Spoorweg 200-team
Het thema van de Zuid-Aziatische Erfgoedmaand dit jaar is 'Roots to Routes', een verkenning van de rijke reis van groei en de evoluerende verbindingen die door de generaties heen zijn ontstaan. Nu 2025 het 200-jarig jubileum van de moderne spoorwegen viert, is het een goed moment om terug te blikken en de evolutie te verkennen van mensen uit Zuid-Aziatisch erfgoed die vandaag de dag in de spoorwegsector werken.
Tegenwoordig kent de spoorwegsector veel collega's uit Zuid-Aziatische landen in uiteenlopende functies op verschillende niveaus, van frontlinie tot leidinggevende functies. Deze functies symboliseren de vooruitgang die de afgelopen 200 jaar heeft geboekt. Het is belangrijk om dit te erkennen, zodat we zinvolle relaties kunnen opbouwen die effectiever werken in de hele sector en de sector een gastvrije werkplek maken.
Hieronder vindt u een verzameling verhalen van collega's bij Network Rail ter ere van de Maand van het Zuid-Aziatische Erfgoed, terwijl we ook vooruitkijken naar de volgende 200 jaar spoorwegen.
Het verhaal van Gurjot
Na 10 maanden ben ik er trots op dat ik kan terugkijken op de reis die ik heb afgelegd om hier te komen, zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Ondertussen vier ik mijn eerste Zuid-Aziatische Erfgoedmaand in de spoorwegsector.
Mijn verhaal speelt zich af over continenten heen. Mijn grootouders groeiden op in Afghanistan, maar verhuisden naar Duitsland. Dit kwam door het conflict dat daar plaatsvond en een groot deel van hun jeugd vormgaf. Mijn roots liggen dus in Afghanistan, waar mijn vader opgroeide. Later trouwde hij met mijn moeder – een trotse Punjabi uit de prachtige stad Amritsar in de Punjab van India – en samen verhuisden ze uiteindelijk naar het Verenigd Koninkrijk nadat ik op vier maanden leeftijd in Duitsland werd geboren. Ik ben opgegroeid in het Verenigd Koninkrijk.
Hun reis was gebaseerd op hard werken, opoffering en veerkracht. Dit komt doordat mijn vader bedrijven in het Verenigd Koninkrijk heeft opgezet en onvermoeibaar heeft gewerkt om ons gezin een beter leven te geven. Dankzij zijn inspanningen ben ik opgegroeid met veel stabiliteit, kansen en een diepe waardering voor de vrijheden die ik vandaag de dag geniet. Ik kan comfortabel leven dankzij het harde werk van mijn familie.
200 jaar spoorwegen betekenen voor mij een persoonlijke gebeurtenis.
Sinds ik in november als leerling-ingenieur bij Network Rail ben begonnen, heb ik kunnen ervaren hoe deze sector mensen zoals ik de kans biedt om te groeien, erbij te horen en te laten zien wie we zijn.
Als trotse sikh draag ik mijn tulband met trots en zonder enige beperking naar mijn werk. Ik ben met open armen ontvangen, heb sterke vriendschappen gesloten en een werkplek gevonden waar diversiteit en gelijkheid centraal staan.
De spoorwegen hebben mij de kans gegeven om mezelf te zijn – niet alleen als ingenieur, maar als iemand wiens identiteit, cultuur en waarden te allen tijde worden gerespecteerd.
Het verhaal van Rajinder
Het is meer dan 20 jaar geleden dat ik op 24 januari 2004 in dienst trad bij de spoorwegen, en ik vind het nog steeds geweldig. Iets wat ik niet als vanzelfsprekend beschouw, is dat je naar je werk kunt komen met het gevoel dat je er echt bij hoort, en dat is iets om je gezegend over te voelen. In die 20 jaar heb ik in verschillende functies en bij verschillende onderdelen van Network Rail gewerkt. Het was niet altijd makkelijk en ik heb de nodige uitdagingen gehad, maar verandering teweegbrengen is waar ik me altijd toe gedwongen heb gevoeld. Ik heb verandering zien plaatsvinden in de hele organisatie en in de sector als geheel. Het is een continu proces. Het stopt nooit, en dat zou het ook niet moeten doen.
Voor mij heeft Women in Rail ook mijn leven veranderd. Van moeilijke, uitdagende tijden en dieptepunten (persoonlijk en professioneel) tot de eerste vrouw met een etnische achtergrond die de prijs voor Inspirerende Vrouw van het Jaar won bij de eerste Woman in Rail Awards 2018. Het heeft me geholpen om te presteren, te groeien en anderen te helpen. Dit gaf me het vertrouwen om anderen te inspireren om over een taboeonderwerp te praten, wat me aanmoedigde om ambassadeur te worden bij het Employers' Initiative on Domestic Abuse (EIDA). Ik heb met succes bijgedragen aan de manier waarop organisaties in de spoorwegsector een aanpak van huiselijk geweld, die deel uitmaakt van hun werkcultuur, inbedden als vangnet voor degenen die het nodig hebben. Als je erover nadenkt, moeten er instrumenten voor verandering zoals Women in Rail bestaan, die samenwerken met anderen om elkaar te versterken en elkaars situatie te verbeteren binnen organisaties in de spoorwegsector.
Het verhaal van Jasmine
De spoorweg neemt een bijzondere plaats in in de geschiedenis van mijn familie. Toen de familie van mijn moeder in de jaren 60 van Gujarat, India, naar het Verenigd Koninkrijk emigreerde, werden treinen hun manier om hun nieuwe thuis te verkennen – reizend door Groot-Brittannië om familie te bezoeken, bezienswaardigheden te bekijken en herinneringen op te bouwen. Mijn opa werkte zelfs een tijdje op Paddington Station. Een van onze mooiste verhalen is die van de dag dat hij per ongeluk zijn aktetas in een trein liet liggen, wat leidde tot een evacuatie – en die werd teruggevonden met niets anders dan zijn bril en sandwiches voor de lunch! We hebben diezelfde aktetas nog steeds, met zijn bril erin, als herinnering aan de lol en liefde die spoorwegen in ons leven hebben gebracht. Voor mij draait de spoorweg om verbinding, mensen samenbrengen en herinneringen creëren die generaties lang meegaan. Mijn hoop voor de toekomst is dat het gemeenschappen blijft verenigen en kansen blijft creëren voor iedereen. Verbonden blijven is zo belangrijk.
Het verhaal van Kanta
Nu we 200 jaar Britse spoorwegen vieren, denk ik terug aan mijn eigen culturele wortels, met name de Anglo-Sikh-periode en het verhaal van Maharajah Duleep Singh (1838-1893). Hij woonde in Elveden Hall, vlakbij Thetford in Norfolk, pal aan de grens met Suffolk. Tijdens mijn onderzoek naar de bewegingen van het Sikh-rijk en zijn familie ontdekte ik hoeveel ze reisden, zowel in India als door het Verenigd Koninkrijk, via het spoorwegnet. Die connectie met treinen werd een persoonlijke link voor mij, die mijn erfgoed verbond met de geschiedenis van reizen. Het is een passend thema voor South Asian Heritage 2025: Roots to Routes.
Een figuur die opvalt, is de dochter van de maharadja, prinses Sophia Duleep Singh (1876-1948). Ze was een bijzondere vrouw, een suffragette, een verpleegster bij het Rode Kruis en een uitgesproken criticus van de Britse overheersing in India. Ze leefde tussen twee werelden en gebruikte haar koninklijke status om de strijd voor vrouwenkiesrecht te steunen. Tegenwoordig wordt ze geëerd met een blauwe plaquette: Faraday House aan Hampton Court Road, waar ze meer dan 50 jaar woonde. Zij en haar zussen reisden ook veel met de trein.
Onlangs, toen ik deel uitmaakte van het evenemententeam van Railway 200 en de Inspiration Exhibition Train op het erfgoedstation van de Severn Valley Railway stond, zag ik in het cafégedeelte een treinhoofdbord met de naam 'Prinses Sofia' (zie afbeelding). Het toverde een brede glimlach op mijn gezicht. Op dat moment voelde ik de diepe band tussen mijn sikhistische afkomst en de lange geschiedenis van treinreizen.
Het verhaal van Tahibur
200 jaar spoorwegen betekenen veel voor mij, omdat de spoorwegen veel mensen in het hele land bedienen en hebben bediend. Als derde generatie Brits-Bengaalse in het Verenigd Koninkrijk ben ik de eerste in mijn familie die in de spoorwegen werkt en voor mij is dit een mijlpaal, want werken in de spoorwegen was ongehoord voordat ik bij Network Rail kwam. Pas na mijn indiensttreding realiseerde ik me de uitgebreide carrièremogelijkheden die de spoorwegen bieden, en ik hoop dat ik anderen kan inspireren om een carrière in de spoorwegen te overwegen.
Net als Jasmine, Kanta, Gurjot en Tahibur kun je een betekenisvolle carrière in de spoorwegsector hebben. Je kunt de verschillende functies binnen de spoorwegsector verkennen via de Carrièrepagina op de website van Railway 200
