Deze lezing – die zowel persoonlijk als online wordt gegeven – is een van de series ter gelegenheid van Railway 200, via het Transport & Mobility History Seminar van het Institute of Historical Research. De toegang is gratis en is bedoeld voor iedereen met interesse in spoorweggeschiedenis.
De metro van Glasgow, of 'clockwork orange' zoals het soms wordt genoemd, wordt al sinds de opening in 1896 geassocieerd met een kenmerkende geur. Deze lezing volgt de geschiedenis van die geur door de tijd heen en verbindt deze met het veranderende karakter van de metro-infrastructuur: de beginjaren eind negentiende eeuw, de elektrificatie in 1935 en de heropening na uitgebreide werkzaamheden in 1980. In de context van de modernisering van het metrosysteem onderzoekt de lezing hoe de geur van de metro in krantenkolommen en brieven werd gepresenteerd als een belangrijk aspect van het erfgoed van de stad dat het waard was om te worden bewaard. Deze discussies suggereren echter dat er in feite drie afzonderlijke geuren van de metro van Glasgow waren (en zijn): de infrastructurele (de geur van teer); de geologische (de aarde, bacteriën en vocht); en de chemische (de sluipende tentakelachtige vervuiling van de chemische afvallocatie die bekendstaat als de Stinky Ocean). De geur van de metro van Glasgow zou ons moeten waarschuwen om te erkennen dat geuren met erfgoedwaarde vaak hun duurzaamheid ontlenen aan hun veranderlijkheid en vergankelijkheid. De geur van de metro, ondanks pogingen om deze te behouden, was in feite anders in de jaren 1890, de jaren 1970 en de jaren 2020.
De lezing wordt gegeven door Dr. Will Tullett van de Universiteit van York.